Ozdabiamy legginsy

koronkami z odzysku 

Legginsy to wielofunkcyjna część garderoby. 

Są nieodzowne w sporcie, dobre i wygodne na co dzień i nadają się na eleganckie wyjścia do tunik. A więc i do sprzątania i na bal. 

Warunek! Muszą być bawełniane, aby ciało mogło oddychać. Nie zniosłabym sztucznych tworzyw na mojej skórze i lepiej dla Waszego ciała jeśli też tak macie. 

W moich ''przydasiach'' jest sporo koronek. Kupuję w szmateksach rzeczy z ciekawymi koronkami tylko dla nich, potem wycinam, albo odpruwam i mam, i zawsze do czegoś się przydają. 

Dzisiaj pokazuję, jak można ozdobić legginsy.

Ozdobę można umieścić; z przodu, z tyłu, na boku, na pośladku, ozdobić tylko jedną nogawkę ... komu co przyjdzie do głowy.

Najpierw trzeba naszyć koronkę bardzo dokładnie, potem wyciąć prześwit i na wszelki wypadek umocnić pod spodem aby nic się nie siepało, albo nie wycinać.  

Oczywiście można kupić takie gotowe już legginsy, ale po co jeśli można stworzyć własne zdobienia, inne niż wszystkie. 

Popatrzcie na więcej podpowiedzi ...

Śliczny maleńki topik szydełkiem

z opisem i wzorem

Wiem że już po lecie, ale ta bluzeczka zauroczyła mnie, no i ona nie musi być wyłącznie na upały, bo coś tak ślicznego i radosnego można założyć, w ramach dopieszczenia wyglądu, na sukienkę wąską w jednym kolorze na przykład. 

Kwiatuszki są bardzo łatwe, wszystkie składają się z 8 płatków połączonych łańcuszkiem pięciooczkowym każdy, który wykańczamy naokoło półsłupkami robiąc pikotkę z trzech oczek na każdym 3 oczku łańcuszka pomiędzy płatkami.   

Gotowe kwiatki łączymy (zszywamy) w całość pikotkami po dwie z każdej strony, a następnie obrabiamy całość wokoło jak na obrazku poniżej (3 oczka łańcuszka pomiędzy dwiema pikotkami, 6 oczek łańcuszka łączą dwa kwiatki na zewnątrz ...)   

Następnie robimy zapięcie półsłupkami i wykańczamy również półsłupkami; rękawki, dół i (czego nie ma bluzeczka na zdjęciu, a powinno być!) dekolt wokół. 

Jamnik szydełkiem

moje amigurumi 

Uffff! Kolejne zamówienie mojego wnuka mogę odhaczyć, bo jak wiecie on kolekcjonuje moje zabawki. 

'' Zrób mi teraz pieska babciu'' - padło niedawno. 

'' A jakiego?'' - zapytałam, z myślą o wielkości. 

'' Jamnika'' - hmmmm - '' A duży ma być?'' - wolałabym dużego.

'' Mały!'' - krzyknął radośnie - ''Taki do rączki'' - uściślił. 

I tym sposobem zostałam wrobiona w dłubaninę której nie cierpię, bo wolę zrobić duży sweter niż takiego miniaczka. 

Ociągałam się trochę, ale dopytywania wnuka o pieska zmotywowały mnie wreszcie. 

Znalazłam w internecie odpowiadające mi zdjęcie żywego jamnika i postanowiłam go odtworzyć szydełkiem z małymi zmianami. 

Większa głowa z tym dużym nosem do małego tułowia jest zamierzona, aby jamniczek był zabawniejszy, uszki mogłyby być dłuższe ale tak mi wyszły, a krzywe jamnikowe łapki są znakomite. 

Wnuczek powiedział - ''Ach'' - z zachwytem i przytulił go mocno. 

Warto było się namordować!!!