Koronka irlandzka, (moja ukochana i wielbiona) powstała w I połowie XIX wieku. W czasie powszechnego głodu w Irlandii całe rodziny dorabiały wyrabianiem elementów koronkowych. Wynaleziono wtedy szybszy sposób wykonywania koronek, szydełkiem, a nie metodą igłową. Na kawałek wcześniejszej koronki potrzebowano 200 godzin pracy igłą a szydełkiem 20 godzin. W odróżnieniu od zwykłego szydełkowania, koronka irlandzka składa się z pojedynczych motywów - listki, kwiaty, różyczki, łączone później ażurową siateczką wykonywaną igłą (to te piękniejsze), lub cieniutkim łańcuszkiem szydełkowym.
Każdy z domowników specjalizował się w konkretnych motywach. Koronki wyrabiali wszyscy: mężczyźni, kobiety, dzieci. Każda rodzina pilnowała sekretu wzorów. Gotowe motywy kupowały centra koronkarskie gdzie łączono je w kołnierzyki, mankiety, suknie, parasolki. Koronkę irlandzką sprzedawano w Europie i Ameryce. Znana jest też pod nazwą "koronka pomocy" bo dała ludziom możliwość przetrwania trudnych czasów.
Pierwsza koronka już niezwykle misterna pochodzi z 1850 r. z Brooklyn Museum Costume Collection at The Metropolitan Museum of Art
Dzisiaj absolutnymi mistrzyniami świata w tej koronce, i nie do pobicia chyba, są Rosjanki.
I to zdjęcie pokazuje, że tak jest.
Niestety większość ich prac ma tragiczne fasony i zestawy kolorów. Ogarnia mnie niewysłowiony żal, jak patrzę na taką fantastycznie wykonaną koronkę, wymagającą niesamowitego nakładu pracy, w koszmarnym ciuchu. Jak tu!
I na zakończenie dla poprawienia smaku, cudowna suknia Jean-Paul Gaultier z wykorzystaniem koronki irlandzkiej.
Motywy ze wzorami znajdziecie w
MOTYWY IRLANDKI
Brak komentarzy:
Publikowanie komentarza
UWAGA
Anonimowi nie są publikowani