Dentelle d'Alençon - koronka królowych i królowa koronek
W 1665 roku Król Słońce - Ludwik XIV otworzył królewskie zakłady koronkarskie, by uniezależnić się od ich importu z Wenecji i Flandrii. Do Alençon sprowadzono na początku koronczarki z Wenecji. W 1875 roku w mieście i jego okolicach pracowało osiem tysięcy koronczarek. Koronki wykonywano z przeznaczeniem na francuski dwór królewski. Pierwsze koronki z Alencon naśladowały koronki hiszpańskie i włoskie, lecz pod koniec XVII wieku wypracowano własną technikę koronki igłowej i niepowtarzalny, wyjątkowy styl.
W 2010 roku sztuka koronkarstwa z Alençon została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Technika tej koronki wymaga dużych zdolności manualnych i ogromnej ilości czasu. Zrobienie jednego centymetra kwadratowego wymaga średnio siedmiu godzin. Koronka powstaje z jednej nitki w wyniku łączenia poszczególnych motywów cienką siateczką.
Praca nad każdym elementem koronki podzielona jest na dziesięć etapów:
- szkicowanie podstawowego wzoru,
- zaznaczenie zarysu wzoru na pergaminie poprzez nakłuwanie,
- przeniesienie podstawowego wzoru na pergamin,
- stworzenie tła z siateczki,
- połączenie motywów i cieniowanie,
- zdobienie dekoracyjnymi elementami np. w formie śnieżynek,
- haftowanie dla nadania wypukłości partiom brzegowym,
- odcinanie koronki z pergaminu za pomocą brzytwy,
- przycinanie i wyciąganie zbędnych nitek,
- wygładzanie i prasowanie na zimno za pomocą szczypców homara.
Dzisiaj każda koronczarka robi wszystko po odbyciu praktyki mistrzowskiej trwającej od siedmiu do dziesięciu lat.
W 2010 roku było mniej niż 10 koronczarek trudniących się tym rękodziełem, większość zrzeszonych w Narodowym Warsztacie Koronek z Alençon.
Zatem film który umieściłam poniżej jest unikatowy, bo niebawem nie będzie już można zobaczyć jak się te koronki robiło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
UWAGA
Anonimowi nie są publikowani