Biżuteria inna niż wszystkie

Rękodzieło artystyczne 

Biżuteria! 

Dla mnie ważki temat, bo to, jak się ozdabiałam, jest wyznacznikiem mojego rozwoju artystycznego i ... duchowego, że nie zawaham się tak powiedzieć. 

Kiedy byłam w artystycznych powijakach, rajcowała mnie złota biżuteria, ale już wtedy miałam odchyły, bo musiały to być wyroby szczególnej urody, nawet brylanty w złocie, bo sam fakt że to brylant mi nie wystarczał. 

Nagle, jednego dnia, oddałam całe zebrane złoto mojej mamie, czym ją uszczęśliwiłam niezwykle. 

Mój okres złoty był króciutki w porównaniu z następnym, srebrnym, który trwa w zasadzie do dzisiaj, ale już od dawna nie ma wyłączności. 

Złotem się nie obwieszałam, zakładałam je pojedynczo - coś na szyję i pasujący pierścionek. Natomiast srebro, piękne srebro i dobrej próby, nosiłam w ogromnych ilościach, do wszystkiego i wszędzie, oczywiście odpowiednio skomponowane.

Kolczyków wpinałam osiem - 3 w jednym uchu, 5 w drugim, do tego wisiory na dekolcie 3 lub 2, bransolety na obu rękach niezliczone, pierścionki na wszystkich palcach po kilka na każdym niemalże, a latem dodatkowo na kostkach. Taka brzęcząca biegałam chyba ze dwie dekady, do czasu, kiedy znalazłam w Australii, wisior z cudownym zielonkawym turkusem w tak niezwyklej oprawie, że oszalałam na punkcie tych kamieni i postanowiłam zebrać garnitur takiej właśnie biżuterii. Srebro bez turkusów przestało się dla mnie liczyć, więc porozdawałam przyjaciółkom. 

Dzisiaj mam niezwykły zestaw turkusowej biżuterii, tylko w zieleniach. Niebieskich turkusów jakoś nie lubię. 

I nadszedł czas, kiedy sama zaczęłam tworzyć biżuterię z kamieni półszlachetnych, różnych - turkus przestał być dominujący, choć miłość pozostała i jest to biżuteria mistyczna, z odpowiednimi wibracjami. 

To natomiast, co dzisiaj Wam pokazuję, to malowana biżuteria, te koła. Ja bym je nieco inaczej oprawiła momentami, ale myśl jest dość nowatorska i bardzo ciekawa.