5 października 2020

Dobieranie kolorów

 to sztuka


colours

Jak bezpiecznie dobierać kolory? 
Okazuje się że zabawa kolorami sprawia wielu ogromną trudność. 
Jedni rodzą się z wyczuciem łączenia barw i zawsze to dobrze wygląda, a innych ogarnia rozpacz kiedy chcą stworzyć cos niekoniecznie w jednym kolorze. 
Dostałam taki komentarz od Agaty:  ''Bardzo trudno mi często dobrać barwy, a od ich ilości i różnorodności boli mnie głowa. Jak nie zwariować od ilości kolorów i wybrać te właściwe.... ''
A zatem obiecałam Agacie nieco więcej na ten temat, pomimo że pokazałam już wcześniej, jak harmonijnie zestawiać barwy TU
Kolory dzielimy na ciepłe i zimne (chłodne), czyste i złamane (brudne) - jak na pierwszym zdjęciu, i można je łączyć, ale to już sztuka dla zaawansowanych w żonglerce kolorystycznej. 
Najbezpieczniej jest łączyć zimne z czystymi, a ciepłe ze złamanymi i generalnie zimne to te czyste (ostre), a ciepłe to te jasne i ciemne przybrudzone, ale ... niekoniecznie, bo na przykład, po dodaniu do ciemnego brudnego, czystego ciemnego czyli zimnego, ten brudny zamienia się w chłodny. 
W naturze; zima i wiosna ma przewagę kolorów chłodnych, a lato i jesień to więcej kolorów ciepłych i złamanych. 
Czy to wyjaśniło, jak dobierać barwy? Pewnie nie! 
Dlatego, odsyłam Was do najwspanialszych kolaży kolorystycznych jakie w życiu widziałam tworzonych z fotografii przez Jeanny Kroeze, która czuje barwy na poziomie mistrzostwa świata. Wszystkie jej obrazki, to arcydzieła kolorystyczne, na których wszystko co tam jest, pasuje do siebie, tła ''grają'' z każdym drobiazgiem, każdym detalem, absolutnie każdym, patrz na obrazki milimetr po milimetrze. 
Idealna harmonia kolorów. 
A więc, wystarczy dokładnie popatrzeć, zebrać odpowiadający zbiór barw i odcieni z wybranego obrazka, możesz wziąć trochę, nie muszą być wszystkie, i stworzyć coś magicznego w tych samych kolorach lub ich części - sweter, kapę, urządzić pokój ... czy cokolwiek innego. 
Myślę, że to najlepsza podpowiedz, jak radzić sobie z kolorami. 
Popatrzycie tylko na te czarowne barwy: 

colours collage
colours collage

colours collage

colours collage
collours collage
colours collage

colours collage

colours collage

coours collage

colours collage

colours collage

colours collage

colours collage

colours collage

colours collage

colours collage

collours collage

6 komentarzy:

  1. Te kolaże są po prostu bajeczne! Wszystkie zestawy podobają mi się - od zimnych połączeń do tych ognistych; najbardziej kolaż nr 3 - te błękity zlewające się z delikatnym różem - cudowne!
    Serdecznie pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja uwielbiam kolory szaro bure, przybrudzone, przydymione, zardzewiale, takie niosące ze sobą tajemnice i upływ czasu Małgosiu, ale oczywiście bawię się i innymi kolorami z radością, wystarczy popatrzeć na moje obrazy które nazywam 'nie boje się kolorów' :))) Ostatnio zrobiłam sobie czarna garsonkę na drutach, ozdobiona wściekle kolorowymi paseczkami drobniutkimi, która może nawet dziś pokażę na moim drugim blogu Dziana Moda. Ściskam cieplutko

      Usuń
    2. Oglądałam Twoje obrazy w Galerii - bardzo podobają mi się. Właśnie na tę eksplozję kolorów, o których piszesz zwróciłam uwagę, gdy pierwszy raz tam zajrzałam. Szczególnie na "Tancerkę" w czerwonej sukni i obraz "Karawele o wschodzie". Podziwiam talent i żałuję, że sama swojego nie szlifowałam, bo "zaczątki" były, ale gdzieś po drodze na życiowej ścieżce go zgubiłam.
      Serdeczności:))

      Usuń
    3. Małgosiu kochana, nic nie znika. Ja miałam też zaczątki, ale ... nie poszłam w malowanie we wczesnej młodości bo ... nie było takiego gwoździa który by mnie przybił do sztalug, czy w ogóle zwykłego brystolu, bo miałam ogień w pupie, wiec zostałam całkiem dobra sportsmenka, a potem zawodowa tancerka. Jak już mi się znudziło to szaleństwo, wyszłam za mąż za męża który pracował na całym świecie i wszędzie mnie zabierał. No i pewnego razu utknęłam na kilka miesięcy w Afryce Południowej, w domu dość odległym od życia miejskiego i nie miałam co robić jak mąż był w pracy, bo samo szydełkowanie i drutowanie to za mało. Przypomniałam sobie o malowaniu. W wieku 50 lat ponownie chwyciłam za pędzel i ze zdumieniem stwierdziłam ze talent nie uciekł, musiałam tylko opanować technikę malowania od nowa, zresztą do tej pory się uczę, bo to praca na zawsze. A zatem kochana, chwyć i Ty za ołówek, kredkę albo pędzel.

      Usuń
  2. Dziękuję Ci bardzo, że napisałaś o kolorach! Będę próbować, może coś podeślę.....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wierze ze pomogłam. Pięknych wyrobów życzę i koniecznie pochwal się.

      Usuń

UWAGA

Anonimowi nie są publikowani

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...